συμφύρδην

Α

επίρρ.

1. ανάμικτα, ανάκατα («πάντα ταράσσειν συμφύρδην», Νίκ.)

2. συγκεχυμένα («βαρβαρικαῑς τε φωναῑς... συμφύρδην ὑμῶν πεποιήκατε τὴν διάλεκτον», Τατιαν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συμφύρω «ανακατεύω» + επιρρμ. κατάλ. -δην (πρβλ. μίγ-δην)].